Tatarka

Tak brzmi póki co roboczy tytuł  powieści, która właśnie powstaje, więc trzeba będzie jeszcze troszkę na nią poczekać.

A to jest najważniejszy powieściowy "zapalnik" "Tatarki", czyli to, co zainspirowało mnie do jej napisania.

O tym, jak go znalazłam opowiadam tutaj (klik)

Zdjęcie przedstawia siedemnastoletnią wówczas panią Tamarę, której piękna twarz stała się dla mnie inspiracją do opowiedzenia pewnej historii.

W "Tatarce" spotkacie kilkoro znanych Wam już bohaterów z dwóch poprzednich moich powieści, ponieważ akcja znów rozgrywa się podlaskich Bujanach. Jest to jednak zupełnie nowa opowieść (znajomość wcześniejszych nie jest wymagana), również z nowymi bohaterami, a wśród nich młoda, tajemnicza i piękna tatarska szamanka o imieniu Zulejka i przystojny, ogromnie tajemniczy Emir.

Kim okaże się kobieta ze zdjęcia? Tego na razie nie mogę zdradzić. 

Pani Tamara z Tatarskiej Jurty w Kruszynianach (tam znalazłam jej portret), nie użyczyła jej swojego życiorysu, ani nawet imienia, ale jedynie twarzy. 

Z panią Tamarą w Tatarskiej Jurcie, lipiec 2015

Będą też oczywiście tajemnice, bo jak mogłoby ich nie być? ;) 

Jedną z nich obejrzałam sobie dokładnie w ostatnią sobotę podczas mojej wizyty w Kruszynianach, po rozmowie z przewodnikiem, panem Dżemilem Gembickim, o której wspominałam w poprzednim wpisie. 

Znalazłam ją (tajemnicę) na starym tatarskim cmentarzu - mizarze.

Widać ją na tym zdjęciu, ale dokładne wskazówki znajdziecie dopiero w "Tatarce". ;)